Delta begrijpen: een belangrijke gids voor beleggers en handelaren - deel 2

In het eerste deel hebben we de essentie van Delta besproken: de definitie (hoofdstuk 1), de bereiken (hoofdstuk 2), de geldigheid (hoofdstuk 3) en de relatie met waarschijnlijkheid (hoofdstuk 4).

In dit hoofdstuk bespreken we:

1. Delta-hedging: strategieën om risico te beperken
2. Delta & portefeuillemanagement: Delta toepassen op bredere beleggingsstrategieën
3. Delta-neutrale strategieën: Een gebalanceerde portefeuille creëren
4. De impact van tijd en volatiliteit: Hoe Delta verandert over tijd en door marktbewegingen
5. Praktijkvoorbeelden van Delta
6. De beperkingen van Delta

Hoofdstuk 5: Delta-hedging

Delta-hedging is een strategie die gebruikt wordt door beleggers voor het beperken van het risico dat prijsbewegingen van een onderliggende waarde meebrengt. Door een portefeuille te creëren die 'delta-neutraal' is, kunnen beleggers proberen de impact te compenseren van prijsveranderingen in de onderliggende waarde op de totale waarde van de portefeuille .

De basisgedachte achter delta-hedging is het creëren van een portefeuille waarin de gecombineerde delta van de activa nul is. Dit wordt bereikt door een positie in te nemen in de onderliggende waarde die tegengesteld is aan de delta van de opties. Als je bijvoorbeeld een long call optie hebt met een delta van 0,6, kun je deze positie afdekken door 60 aandelen van het onderliggende aandeel short te gaan. Dit zou een delta-neutrale positie creëren: de delta van de korte aandelenpositie (-0,6) compenseert de delta van de long call optie (+0,6).

Delta-hedging wordt vaak gebruikt door marktmakers en institutionele beleggers als onderdeel van hun risicomanagement. Maar ook gevorderde particuliere optiebeleggers gebruiken deze techniek/strategie wanneer ze een neutrale balans in hun portefeuille willen houden. Wel is het belangrijk om te weten dat het handhaven van een delta-neutrale positie een regelmatige herbalancering van de portefeuille vereist: de delta van een optie verandert immers met de prijs en volatiliteit van de onderliggende waarde en met de tijd.

In het volgende hoofdstuk kijken we verder hoe delta kan worden gebruikt bij portefeuillemanagement, inclusief hoe de totale delta van een portefeuille van opties en de onderliggende waarde kan worden berekend.

Hoofdstuk 6: Delta & portefeuillemanagement

Delta is niet alleen nuttig voor individuele optiecontracten, maar speelt ook een cruciale rol bij het beheren van een portefeuille van opties en onderliggende waarden. Beleggers en traders met een goed begrip van Delta kunnen de totale risicoblootstelling van hun portefeuille aan bewegingen in de prijs van de onderliggende waarde meten.

We pakken er een voorbeeld bij. Stel dat u 100 aandelen van een aandeel bezit. Dat betekent dat u een positie van +100 delta heeft. want elk aandeel heeft een delta van +1. Stel dat u ook 2 put opties op hetzelfde aandeel heeft, elk met een delta van -0,5. En onthoud daarbij dat elk optiecontract een delta van -0,5 vertegenwoordigt. Onthoud echter ook dat elk optiecontract 100 aandelen vertegenwoordigt. De totale delta voor de opties is dan: Δ = -0,5 * 2 * 100 = -100.

Als u de delta van de aandelenposities (+100) optelt bij de delta van de optieposities (-100), dan is de totale portefeuilledelta 0. Dit betekent dat voor elke $1 stijging van de aandelenprijs, de waarde van de portefeuille onveranderd blijft. De winst in de aandelenpositie wordt gecompenseerd door het verlies in de optiepositie.

Dit is een vereenvoudigd voorbeeld, maar het illustreert hoe delta kan worden gebruikt om risico te beheren en een evenwichtige portefeuille te creëren. Door het aantal en typen optiecontracten in een portefeuille aan te passen, kan een belegger de totale delta van de portefeuille manipuleren om het gewenste blootstellingsniveau aan de prijsbewegingen van de onderliggende waarde te bereiken.

Hoofdstuk 7: Delta-neutrale strategieën

Delta-neutrale strategieën zijn een type optiestrategie met als doel een totale delta van nul te bereiken. Dit wordt gedaan door posities met positieve en negatieve delta's te combineren zodat de totale delta van de activa in kwestie nul is. In feite creëert u dan een scenario waarin de delta van de opties en de onderliggende waarden elkaar compenseren. Dit resulteert in een positie waarbij (kleine) veranderingen in de prijs van de onderliggende waarde geen invloed hebben op de totale waarde van de positie.

Stel dat u 100 aandelen van een bepaald aandeel bezit. De delta van deze positie is +100 (want zoals u nu weet, het bezitten van een aandeel geeft een delta van 1 per aandeel). U zou nu een positie in optiecontracten kunnen openen met een totale delta van -100. Dit kan worden bereikt door 2 put opties te kopen met elk een delta van -0,5. (Vergeet niet dat elk optiecontract 100 aandelen vertegenwoordigt).

Zo heeft u nu een delta-neutrale positie gecreëerd. Als de prijs van het onderliggende aandeel met een klein bedrag stijgt of daalt, zal de verandering in waarde van uw aandelenpositie worden gecompenseerd door de verandering in waarde van de optiepositie.

Delta-neutrale strategieën worden vaak gebruikt bij hedging, waarbij het doel is om het risico te verminderen in plaats van een hoog rendement te behalen. Ze worden echter ook gebruikt in "optiepremie-ontvang-strategieën". In dit geval kiest u ervoor om opties te verkopen om de premie (de prijs van de optie) te innen en vervolgens het deltarisico af te dekken door posities in te nemen in de onderliggende waarde en zo een delta-neutrale portefeuille te krijgen. Op deze manier speelt u niet in op de richting van de markt, maar eerder op het tijdsverloop van de opties. Naarmate opties hun vervaldatum naderen, verliezen ze waarde - een fenomeen dat bekend staat als time decay, of theta-decay. Deze decay kan winst opleveren voor de verkoper van de premie, zolang de koers van de onderliggende waarde niet te veel in een ongunstige richting beweegt. Vandaar de noodzaak van delta-neutraliteit.

Deze strategieën kunnen complex zijn en vereisen een goed begrip van opties en hun Grieken, maar ze kunnen een manier zijn om risico's effectief te beheren in volatiele markten.

Hoofdstuk 8: Delta & tijd

Naarmate de vervaldatum van een optie nadert, kan de delta aanzienlijk veranderen. Dit komt door het effect van tijdsverloop, of theta, een andere "Griek" die gebruikt wordt bij de prijsbepaling van opties. Naarmate de tijd verstrijkt, neemt de waarde van een optie af, waardoor de delta kan veranderen.

Voor out-of-the-money opties (opties waarbij de uitoefenprijs niet gunstig is vergeleken met de huidige prijs van de onderliggende waarde) zal de delta nul benaderen naarmate de optie bijna verloopt. Dit komt omdat de kans dat de optie in-the-money (winstgevend) wordt afneemt.

Omgekeerd zal voor in-the-money opties (waar de uitoefenprijs gunstig is vergeleken met de huidige prijs van de onderliggende waarde) de delta 1 naderen voor callopties en -1 voor putopties naarmate de expiratie nadert. Dit komt omdat de waarschijnlijkheid dat de optie in-the-money blijft toeneemt.

At-the-money opties (waar de uitoefenprijs zeer dicht bij de huidige prijs van de onderliggende waarde ligt) hebben delta's dicht bij 0,5 voor calls en -0,5 voor puts. Naarmate de expiratie nadert, zal de delta van een at-the-money calloptie toenemen tot 1 of afnemen tot 0, en de delta van een at-the-money putoptie zal afnemen tot -1 of toenemen tot 0, afhankelijk van de beweging van de koers van de onderliggende waarde.

Het is belangrijk op te merken dat, hoewel delta een indicatie kan geven van de waarschijnlijkheid van een optie om in-the-money te eindigen bij expiratie, het zeker geen definitieve waarschijnlijkheidsmaatstaf is. Andere factoren, zoals impliciete volatiliteit, kunnen ook van invloed zijn op de prijs van een optie en de waarschijnlijkheid dat deze winstgevend is bij expiratie.

Samengevat heeft tijd een significante invloed op delta. Naarmate de expiratiedatum van een optie nadert, kan de delta snel veranderen, vooral bij at-the-money opties. Dit is een belangrijke overweging voor optiebeleggers, voroals als ze posities over een langere periode aanhouden.

Hoofdstuk 9: Praktijkvoorbeelden

Laten we eens kijken naar een paar praktijkvoorbeelden om beter te begrijpen hoe delta wordt gebruikt in de optiehandel.

Voorbeeld 1: Delta bij het kopen van opties

Stel dat een belegger bullish is op het aandeel Ahold (AD:xams), dat op het moment van schrijven op €30,70 noteert. De belegger besluit een calloptie te kopen met een uitoefenprijs van €31 die over ongeveer 1 maand afloopt. Hij kan de optie kopen voor €0,58 (zie 1 in onderstaande schermafbeelding). De delta van deze calloptie is 0,41 (bullet 2 in onderstaande schermafbeelding).